A emisión de son no pito é relativamente sinxela.

A calidade do son vai parella á calidade do instrumento, sobre todo no referente á:

Colle o teu instrumento e colócao entre os beizos de xeito natural.

Polo de agora non tapamos ningún burato, soamente sopramos e... xa temos son. É sinxelo.

Mais non o faremos de calquera xeito, senón que o ataque de cada son será guiado pola lingua e articulando a sílaba "TU", sen que vibren as cordas vocais.

A lingua vai ser moi importante para quitar o máximo rendemento ao instrumento; polo tanto, xa podemos ir tratando de tela en forma.

Podemos practicar o ataque comezando pola nota "si":

- Como foi?

Unha vez que xa controlamos o ataque de lingua concentrámonos no sopro.

Experimenta cal é o grao adecuado de intensidade do soprido.

Deixámonos guiar pola calidade do son.

Traballamos sobre sons longos.

Coidamos que sexa un son:

O grao de consecución destes exercicios vai ser en gran medida o reflexo do traballo da respiración.

- Será obrigado darlle un repaso?

Pensamos en manter a presión de aire adecuada e intentamos que o son sexa lineal. Isto vai ser decisivo para ter unha boa afinación, o cal quere dicir que paga a pena pararse o tempo necesario. Ou tes moita présa?

Se comezamos pola nota "si" e imos baixando por graos conxuntos até o "do#", que é a nota máis grave, darémonos conta de que cómpre ir cambiando a presión do aire pouco a pouco en cada nota. Isto pasa porque ao irmos tapando buratos, o aire ten menos sitios por onde saír, ao tempo que o seu recorrido é máis longo ao aumentar a lonxitude do instrumento.

Neste exercicio podemos averiguar canta presión pode aplicarse a cada nota antes de rompela.

Intentamos acadar un son uniforme.